LITURGISCHE VIERING FRATER WIM VERSCHUREN
Wij herdachten zijn leven en sterven in een liturgische viering op zaterdag 2 januari om 10.30u. Deze viering vond plaats in besloten kring. U kunt een opname van deze viering hier terugzien (klik op het plaatje hieronder):
In Memoriam frater Wim Verschuren
Tilburg – op zaterdag 26 december 2020, 2e Kerstdag, overleed frater Wim Verschuren. Hij was 87 jaar en 70 jaar lid van de Congregatie van de Fraters van Onze Lieve Vrouw, Moeder van Barmhartigheid. Van 1978 tot 1990 was hij algemene overste van de Congregatie. Frater Wim overleed in het St. Anna Ziekenhuis te Geldrop. Wij gedenken zijn leven en sterven in een liturgische viering op zaterdag 2 januari om 10.30u. Deze viering zal in besloten kring plaatsvinden. U kunt de viering volgen via livestream.
Wim werd op 20 december 1933 geboren in Udenhout. Tijdens de oorlogsjaren zat Wim op een lagere school bij fraters, en die hebben de kiem gelegd voor zijn intrede in het noviciaat in augustus 1950. Wim werd, zoals zovelen, onderwijzer. Hij werkte als onderwijzer in Loon op Zand, Den Bosch en in het blindeninstituut in Grave. In 1955 deed hij zijn professie voor het leven. Vanaf 1958 verbleef hij voor studie in Tilburg en in zijn vrije tijd was hij als jeugdwerker actief in de ‘Vogeltjesbuurt’, en in 1961 ging hij in Nijmegen aan de universiteit Nederlandse taal- en letterkunde studeren. In 1968 werd hij gevraagd om lid te worden van het provinciaal bestuur.
De roerige jaren zeventiger waren ook voor frater Wim een bewogen tijd. Veel fraters traden uit en er waren geen nieuw roepingen. Velen, waaronder Wim, werden met zichzelf geconfronteerd met vragen over het waarom van hun levenskeuze. Tijdens zijn studententijd kwam hij intensief in contact met de samenleving om hem heen en toen hij in 1978 gekozen werd tot algemene overste nam zijn belangstelling voor de mens en zijn eigenheid alleen maar toe.
Herbronning
Samen met fr. Harrie van Geene (†19 april 2020) voelde hij intuïtief aan dat de Nederlandse provincie van de Congregatie niet uit de crisis kon komen als zij haar spiritualiteit niet zou vernieuwen. De herontdekking van ‘barmhartigheid’ als het hart van de roeping en zending van fraters is van onschatbare betekenis gebleken. Wim voelde dat hij een zending te vervullen had: het uitdragen van die spiritualiteit van barmhartigheid. Van 1978 tot 1990 vervulde Wim de taak van algemene overste en reisde de wereld af voor werkbezoeken aan diverse regio’s en provincies in Indonesië, Namibia, Brazilië, Curaçao, Suriname en Kenia.
Roeping
Toen in 1990 zijn termijn van algemeen overste afliep verhuisde hij naar de communiteit aan de Schiphollaan in Tilburg, een klein centrum voor spiritualiteit, vooral gericht op jongeren. Frater Wim zag het als zijn roeping om de spiritualiteit van barmhartigheid in de kerk en samenleving tot leven te brengen. Zo stond hij aan de wieg van de Beweging van Barmhartigheid, en was hij medeoprichter van Zin in Werk in Vught, waar hij sinds 2000 woonde in de Eleousa communiteit.
De laatste jaren deed Wim het vanwege gezondheidsproblemen wat rustiger aan, maar dat wil niet zeggen dat hij ‘met pensioen’ was. Hij werd gevraagd voor lezingen over barmhartigheid, hij schreef artikelen en hij vond het fijn om gesprekken te voeren met mensen die hem om een luisterend oor vroegen. Daarnaast hield hij de levende have van de communiteit in Vught bij, de vele eenden, ganzen, zwanen en kippen, en was hij graag bezig in zijn stukje tuin vol snijbloemen. In 2017 publiceerde hij zijn boek ‘Barmhartige Liefde’, een kleurrijk boek over de reikwijdte en actualiteit van dit kernbegrip van het evangelie. Het boek verscheen later ook in het Engels en Indonesisch en werd zo toegankelijk gemaakt voor fraters in andere delen van de wereld. Daar was hij heel blij mee.
Dankbaarheid en verwondering
Als Wim gevraagd werd naar de fijnste periode in zijn fraterleven dan vertelde hij vooral hoe dankbaar hij was. Dankbaar voor wat hij ervaren heeft in het ontwikkelen van de spiritualiteit van barmhartigheid en broederschap, in de ontmoeting met verschillende culturen en het realiseren van projecten, en dankbaar voor de vriendschap die hij heeft mogen ervaren. Naast dankbaarheid was ook ‘verwondering’ een woord dat zijn leven kleurde. Wim vond het leven en ons levensproces niet ‘gewoon’, maar beslist iets om ons erover te verwonderen.
In de dienst van het leidinggeven vervulde Wim een wezenlijke rol bij het hervinden van onze spiritualiteit: barmhartigheid en broederschap. Met een luisterend oor, een scherpe blik en een ruim hart wist hij velen te bereiken met woorden van troost en bemoediging. Moge God, onze liefdevolle Vader, frater Wim opnemen in zijn Barmhartigheid.