Door persoonlijke communicatie en betrokkenheid voelen zieken en hun gezinnen zich prettig. En iemand die zich prettig voelt, wordt gewoon sneller beter.

Een glimlach als medicijn


Frater Marius Korebima werkt als verpleegkundige in de polikliniek van de fraters in Ge’tengan, Indonesië. Hij probeert elke dag een goede ziekenbroeder te zijn, niet alleen voor zijn patiënten, maar ook voor hun families. Hij luistert naar hun verhalen en probeert zo goed mogelijk hun vragen te beantwoorden.

“Ik luister aandachtig en geef ze een glimlach.” Dat laatste is belangrijk, want, zo vertelt frater Marius, “vaak zeggen mensen dat op het moment dat ze mijn glimlach zagen, ze zich al wat beter voelden. Nog voordat ze medicijnen hadden gekregen. Een glimlach is een efficiënt medicijn!”  Frater Marius vindt het belangrijk medicatie toe te dienen met persoonlijke aandacht. Daarom neemt hij altijd de tijd om mensen welkom te heten, en zorgt hij ervoor dat ze zich op hun gemak voelen.

In een eerste gesprek met patiënten maakt hij vaak een grapje, hij laat mensen lachen zodat ze ontspannen het onderzoek ingaan. De bloeddruk en temperatuur worden gemeten, de hartslag en ademhaling gecontroleerd, en als de diagnose om medicatie vraagt, dan krijgt de patiënt die mee voor enkele dagen. Frater Marius vraagt de patiënt daarna terug te komen, om te zien hoe het met hem of haar gaat. “Door persoonlijke communicatie en betrokkenheid voelen de zieken en hun gezinnen zich prettig. En iemand die zich prettig voelt wordt gewoon sneller beter”, zegt hij.

Frater Marius realiseert zich dat hij nooit alleen werkt. Ooit had hij iemand onder behandeling die bijna dood was vanwege ernstige uitdroging. Toen hij vier flessen intraveneuze vloeistof had gegeven, kon de patiënt zijn ogen weer openen, de hartslag werd sterker en de bloeddruk nam toe. Niet alleen de patiënt was blij en dankbaar. Frater Marius was dat ook. “Ik voelde dat God mij genadig was, omdat ik het leven van deze man had mogen redden.”

frater Marius Korebima (Indonesië)